نکات کمکی برای پدران جدید دردوره پس از زایمان همسر

 این نکات ازسخنرانی که استاد زنده یاد جناب دکتر سهامی فوق تخصص خانواده درمانی فرموده بودند نگاشته شده اند.
پس اززایمان ،باقطع بندناف ارتباط فیزیکی مادرونوزاد بریده میشود اما نوع وابستگی آنهابه شکلی است که گویی با یک بندناف روحی به هم وصل هستند واین نوع رابطه تا حدودیک سالگی فرزند میتواندطبیعی باشداما بعداز آن باید استقلال روحی مادرو فر ند تا حدودی بازیابی شود و با ورود پدر به این رابطه دونفره یک مثلث متعادل رابطی بین پدرومادروفرزندشکل بگیرد.گاهی به دلیل مسائل روحی مادریا ناآگاهی زوجین از چگونه بازسازی کردن نوع روابط، مادروفرزند دچار وابستگی بیش از حدمیمانند و پدر به نوعی خارج از این رابطه قرارمیگیرد.ممکن است ظاهرهمه چیزبه نظر طبیعی بیاید اما چنین وضعیتی اثرات مخربی هم برای رابطه زوجین وهم استقلال ورشد عاطفی فرزند خواهد داشت. متاسفانه گاهی پدر نادانسته و با توجیهات بظاهرکاملا معقول ، که درحقیقت ریشه درحس ناخودآگاه بیرون بودن از رابطه بین مادروفرزند دارد، سعی میکند مثلا با کار بیشتر بیرون خانه و یا مواردمشابه، برحس کنارگذاشته شدن خود توسط همسر غلبه کند. اقدام صحیح ازجانب پدران اینست که طی همان سال اول اززمان تولد تا یک سالگی بچه، خودرابطورفعال وارد امور بظاهرپیش پاافتاده ای مثل تغذیه ویا حمام ویا تعویض پوشک بچه کند وحتی بعضی اوقات داوطلبانه وعامدا شب را برای بچه بیدارشود ویا با بچه تنها بماند واز همسرش بخواهد که بدون نگرانی از بچه ، به کارهای شخصی اعم از ورزش یا استراحت یا مطالعه یا ملاقات دوستان و...بپردازد و اجازه بدهد ارتباط پدر وبچه عمیق تر ومحکم تر شکل بگیرد.توجه داشته باشید که یک مادردائم نگران وچسبنده به نوزاد به معنی مادرخوب فداکارمسئول نیست بلکه بیشترممکن است به معنی یک مادرمضطرب افسرده باشد. برای مادرخوب بودن باید بتوانید خودتان راهم دوست داشته باشید وبه نیازهای خود هم توجه کنید وشادباشید،نه مضطرب. مادری که آنقدرخودرا رها وفراموش کند که در وظایف فرزندش غرق شود نمیتواند همسر یا زن جذاب خوبی باشد و نیز بعدها با ایجادحس گناه وبدهکاری در فرزند مانع رشد عاطفی وروانی اوخواهد شد. گاهی نوزاد رابه پدرش بسپارید و به خودتان توجه کنید . به این ترتیب درحق هرسه(مادر، پدر، فرزند) محبت بیشتری کرده اید